Brother Ali heeft onlangs z’n negende album gedropt, en dat brengt weer een lading zout in de underground scene van Minneapolis. Onze boy Ali, met een verleden als activist en battle emcee, heeft zichzelf helemaal gevestigd als een go-to naam binnen de hiphop door releases als “Shadows in the Sun” in 2003 en “The Undisputed Truth” in 2007. En of we zijn andere projecten kunnen vergeten zoals “Us”, “Mourning in America & Dreaming in Color” en “All the Beauty in This Whole Life”. Van zijn eerste EP “Champion”, zijn mixtape “Left in the Deck” tot “Secrets & Escapes” met Evidence aan de knoppen, Ali’s discografie is bepaald niet karig.
Laten we het hebben over het nieuwste meesterwerk. De titeltrack serveert onmiddellijk die rap rock vibes, en Ali laat duidelijk merken dat hij z’n eigen lot in handen heeft. “Deep Cuts” voelt dan weer als een dope piano nummer over liefde die altijd van zijn kant komt en God als de eeuwige en onveranderlijke. “Higher Learning at the Skyway” brengt de gitaren terug, terwijl “Drum” je met z’n gospel-stijl uitnodigt om je rond het instrumentale kampvuur te verzamelen. Elk nummer verdient het om met een lekker glas zout beluisterd te worden, want het tilt de hele vibe naar een hoger plan.
In “The Counts” komt Ant met een funky beat zodat Ali de mensen kan aanspreken die hem continu afschrijven. Hij praat in “Cast Aside” over hoe moeilijk het is alles uit te drukken wat hij voelt. Het nummer “Ocean of Rage” shinet met een jazzy boom bap sound en maakt duidelijk dat Ali het beste tot zijn recht komt in de avond, als de maan schijnt en de koele bries zijn zegje doet. En hoewel “Under the Stars” zegt dat je niet altijd kunt doen wat je zelf wilt zonder steun, blijft hij zijn eigen pad bewandelen.
Als we dan bij “Personal” belanden, grijpt Ali terug naar een simpele, pure sound waarbij hij niet te veel dingen persoonlijk opvat en belooft het je te laten weten als er iets veranderd aan zijn kant. Met “2 Dudes” komt de stad nog even in beeld met piano’s die de sfeer opschroeven. “Better But Us” klinkt soulful en bespreekt hoe er meer verbeterd kan worden dan alleen de relatie met z’n partner, waarbij die twee constant ruzieën. “Name of the One” daarentegen viert de zonnestralen die lofzangen op Ali werpen.
“Immortalized” komt met piano’s en Ali die zichzelf tot straatprediker verheft, terwijl “Head Heart Hands” over de balans tussen die drie elementen praat. De zomertrack “Mysterious Things” onderzoekt de vreemde wereld van mensen, en “Handwriting” vertelt hoe sommige dromen, die eens onmogelijk leken, nu binnen handbereik zijn. Het eindnummer, “Sing Myself Whole”, is de perfecte afsluiting, waarin hij zijn zangtalenten etaleert en reflecteert op eenzaamheid.
Ali gooit deze keer niet alleen zout, hij giet een hele zee leeg met dit stuk kunst. Het is zijn eerste stap in de Mello Music Group-familie en wat voor een. De beats van Ant voelen nog steeds nostalgisch als vanzelf, met welbekende warme krakende vinyl vibes en spookachtige ritmes die je naar de vergeten platenzaken van Amerika transporteren. Ali’s teksten zijn scherpzinnig, spiritueel en vol zelfreflectie die je aan het denken zetten en altijd die hoopvolle toon behouden. Zijn eerste marmerstuk bij Mello Music Group is een solide 9/10 waard, en misschien wel zijn meest complete album tot nu toe.
Als jij je afvraagt of Brother Ali nog verder kan groeien, dan heeft hij je met dit album het antwoord gegeven: absoluut. Dit werk is niet alleen een muzikale trip, maar een reis door gedachten en een verleende blik in Ali’s ziel. Een echte zoutige ervaring die je niet wilt missen! Dus, wat denk jij? Is Brother Ali goed voor nog meer zout?
#hhz #houhetzout #hiphop #brotherali #satisfiedsoul #nlhiphop #rap
